Moja pielęgnacja cery cz. 1

Dzisiejszym wpisem chciałabym zapoczątkować miniserię (prawdopodobnie 3-odcinkową) na temat pielęgnacji cery. Moim głównym celem jest spisanie w jednym miejscu przemyśleń i doświadczeń, które zgromadziłam na kilkuletniej drodze, jaką przeszłam od pryszczatej nastolatki do posiadaczki cery, po której trudów wieku młodzieńczego właściwie nie widać. W związku z tym, zanim przejdę do tematu mydeł, żeli, itp., muszę wtrącić kilka zdań prywaty.

Pierwszą część chciałabym poświęcić kwestii mycia twarzy. Specjalnie nie używam terminu oczyszczania, bo ten kojarzy mi się z używaniem bardziej specjalistycznych produktów lub wręcz z zabiegiem (o tej samej nazwie), który wykonywany jest w gabinetach kosmetycznych.

Jest to wpis dla mnie szczególny, ponieważ od kwestii środków do mycia twarzy rozpoczęło się moje zainteresowanie kosmetykami naturalnymi/samorobionymi. Tym wpisem chciałam też zainaugurować bloga, ale... wyszło inaczej. Okazało się, że potrzebowałam trochę więcej czasu na ułożenie myśli.

Jako dojrzewająca nastolatka borykałam się z problemem kapryśnej cery. Dziś, z perspektywy czasu oceniam skalę tego problemu na średnią, ale wówczas trądzik był dla mnie źródłem sporych kompleksów i zmartwień. Między innymi dlatego nie spieszyło mi się do eksperymentowania z makijażem - uważałam, że przykrywanie wyprysków podkładem tylko pogorszy sprawę, a i z estetyką nie będzie miało zbyt wiele wspólnego.

W telewizji królowały wtedy reklamy kosmetyków Nivea Visage Young, które bardzo chciałam przetestować. Naiwnie wierzyłam, że drogeryjny żel do mycia twarzy i krem pomoże mi się uporać z moimi kłopotami. Niestety, szybko zorientowałam się, że zarówno ta, jak i wiele innych serii kosmetyków dla nastolatków na mnie nie działa. Zresztą, prawdopodobnie nie tylko na mnie - jak inaczej wyjaśnić fakt, że w reklamach występowały wyłącznie osoby o nieskazitelnych licach?

Dosyć wcześnie trafiłam do pani dermatolog - jedynej w moim małym, rodzinnym mieście - której część porad dziś poddałabym w wątpliwość. Najbardziej w pamięć zapadło mi zdanie o zakazie używania jakichkolwiek kremów do twarzy. Być może miała powody, aby takie zalecenie wydać, jednak gdybym teraz usłyszała taką radę, najprawdopodobniej zmieniłabym lekarza. Ale wtedy nie miałam tej wiedzy na temat pielęgnacji mojej twarzy, jaką mam dziś.

W skrócie mówiąc, wówczas zaczęłam regularnie bywać u dermatologów (łącznie w ciągu kilku lat - trzech), zażywać antybiotyki, stosować różne preparaty miejscowo na wypryski i całościowo na twarz. I tak przez kilka lat, a efektem było zazwyczaj czasowe załagodzenie objawów i bardzo długotrwałe wysuszenie twarzy, do tego stopnia, że momentami moja cera składała się głównie z pryszczy i wysuszonych łuszczących się wiórków. Ale za to dzielnie trzymałam się z daleka od kremów! Z perspektywy czasu myślę, że mogłam zmądrzeć znacznie, znacznie wcześniej...

Aż w końcu zaczęłam kombinować na własną rękę. Na początku próbowałam znaleźć alternatywę dla mojego wieloletniego towarzysza w codziennym myciu twarzy -produktu dermatologicznego, który jednak był bardzo inwazyjny i totalnie wysuszał cerę. I tak zaczęło się moje testowanie różnych żeli i mydeł, a zapis tej historii postaram się odtworzyć poniżej.

Z tego, co pamiętam, pierwszym innym od dermatologicznych produktem było mydło siarkowe. Po jego zastosowaniu zauważyłam poprawę stanu mojej cery, ale nadal instynktownie czułam, że może istnieć jakiś produkt do mycia, który będzie jeszcze mniej wysuszał.

 

Źródło

I wtedy przypadkiem zawędrowałam do sklepu Organique, gdzie kupiłam mydło z glinką ghassoul. To było odkrycie życia! Znalazłam coś, co nie tylko myło, ale miałam wrażenie, że także nawilżało i łagodziło moją skórę. Ten produkt bardzo mi służył i zużyłam dobrych kilka kostek. Przetestowałam też Savon Noir - mydło dość specyficzne pod względem zapachu i konsystencji, ale efekt "piszczącej" od czystości cery nie do pobicia:) Przy okazji odkryłam też glinki, ale o tym szerzej w którymś z kolejnych postów:)

 Źródło

W międzyczasie powolutku zbierałam informacje na temat jeszcze bardziej łagodnych, naturalnych produktów i kolejnym moim odkrycie było mydło Aleppo, które też stało się ulubieńcem na wiele miesięcy. Nawet jego mocno średni zapach mnie nie odstraszył:)

 Źródło

Jako że mydła nie są zbyt wygodne na podróż, rozglądałam się też za czymś bardziej higienicznym i łatwiejszym w stosowaniu. Mniej więcej w tym samym czasie na którymś z blogów przeczytałam, że żel micelarny z Biedronki ma taki sam skład, jak produkt z Tołpy. Przetestowałam więc żel z BeBeauty i również się polubiliśmy:)

 Źródło

Aktualnie natomiast używam mydła marsylskiego oliwkowego.

 Źródło

Mimo regularnych zmian i testowania co rusz to nowych mydeł nie oznacza to, że którekolwiek się u mnie nie sprawdziło. Wszystkie opisane tu produkty mogę z czystym sumieniem polecić, zwłaszcza (choć nie tylko) posiadaczom cer problematycznych. Niektóre niezbyt pięknie pachną i są mniej komfortowe w używaniu niż perfumowane żele tzw. wiodących marek, jednak jeśli macie podejrzenie, że coś was podrażnia/uczula, to naprawdę polecam powrót do natury. W moim przypadku rozpoczęło to trwający do dziś proces stopniowego, ale systematycznego polepszania stanu cery. 

A ponieważ moje mydło marsylskie po kilku miesiącach używania (dwa razy dziennie przez dwie osoby!) niedługo się skończy, znów rozglądam się za czymś nowym. Moim kolejnym typem będą najprawdopodobniej mydła z Mydlarni Tuli.

W następnym odcinku postaram się opisać, czym posmarować dokładnie oczyszczoną mydłami cerę, aby ją (długoterminowo) nawilżyć:)